Από τις πολλαπλές προσπάθειές μας είχαν καταφέρει να ριζώσουν και να μεγαλώσουν, στην αυλή μας, τρία δεντράκια. Μια ακακία, μια ελιά και ένα δασικό δέντρο! 

Τι κρίμα όμως! Ένα πρωινό, στα τέλη του Γενάρη του 2015, καθώς φθάσαμε στο Σχολείο, γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού γεγονότος. Η ελίτσα μας και το δασικό δέντρο μας είχαν πέσει θύματα κάποιου που, μάλλον, δεν αγαπάει τη φύση. Χρησιμοποιώντας ένα πριόνι και χωρίς δεύτερη σκέψη ο άγνωστος σκότωσε τα δεντράκια μας. Τα συναισθήματά μας ποικίλα στη θέα αυτής της καταστροφής. Ένα πλήθος από ερωτήματα έφθαναν στα χείλη μας, αλλά ποιος μπορούσε να τα απαντήσει;

"Ποιος δεν αγαπούσε τα δέντρα μας και τα έκοψε;"

"Γιατί κάποιος θέλησε να κόψει τα δέντρα που δεν τον ενοχλούσαν;"

"Εμείς τι ίσκιο θα έχουμε τώρα στην αυλή μας;"

"Πώς μπορούν να υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν τα δέντρα χωρίς λόγο;"

Τώρα η αυλή μας είναι πιο άσχημη!